Recensie | Vooravond van Armageddon – Rianne Lampers (Kronieken van de nieuwe tijd #2)

Algemene info
Titel: Vooravond van Armaggedon (Kronieken van nieuwe tijd #2)
Uitgeverij: Celtica Publishing
Voor het eerst verschenen: 2011
Auteur: Rianne Lampers
Aantal pagina’s: 435
Genre: Horror, Young Adult

Waar gaat het over?
Mike schiet met een bonkend hart overeind in bed. De afschuwelijke beelden die hij in zijn slaap gezien heeft, trekken aan zijn geestesoog voorbij. Het was geen droom. Hij twijfelt er niet aan dat ergens op de wereld het proces in gang is gezet. Hij pakt zijn mobiele telefoon, belt Gaby in Prijs en zegt: ”Het is begonnen.”

Aimée heeft al bijna twaalf jaar geen contact meer met haar vader, de geneticus Gedeon Meijer. Toch voelt ze zich verplicht te gaan als hij haar belt en smeekt naar zijn levenswerk te komen kijken. Aangezien haar moeder sinds de scheiding een onverklaarbare angst voor Gedeon heeft, vertelt Aimée niets over haar voorgenomen bezoek. Het is een beslissing die ze zichzelf de rest van haar leven zal verwijten.

Als de vijftienjarige Sandra Heuvelman ziet hoe een bestelbusje een oude man van zijn sokken rijdt, schiet ze hem te hulp. Ze is diep onder de indruk van zijn gouden gloed. Sinds kort weet ze dat de kleuren die ze bij mensen waarneemt aura’s zijn. Ze is nog bezig te ontdekken wat dit betekent, totdat er nieuwe mensen naast haar komen wonen. Ze raakt bevriend met Monique, de dochter van buurvrouw Hannelore Uytenbroek. Zij beweert stellig dat aura’s niet bestaan. Wat Sandra op dat moment niet weet, is dat Monique daar zo haar redenen voor heeft.

Drie verhaallijnen die los van elkaar lijken te staan, kruipen in ”Vooravond van Armaggeddon” naar elkaar toe. In het vervolg op ”Het duistere pact” blijken ogenschijnlijk gewone mensen dit niet te zijn. Zonder te beseffen wat er werkelijk aan de hand is, raken zij verwikkeld in op nachtmerries gelijkende situaties. Zij zijn getuige van het ontbranden van de strijd tussen Licht en Duisternis. Een strijd die verder smeult als een ondergrondse veenbrand, klaar om de mensheid ongemerkt in de as te leggen….

Is er nog iemand die het tij kan keren?

Mening
In 2018 las ik het eerste deel in deze serie, Het Duistere Pact. Ik verslond hem in no time en vond hem geweldig, dus hoopte ik dat het vervolg mij hetzelfde gevoel zou geven. Helaas werd ik teleurgesteld. Ik had moeite om er doorheen te komen. Het voelde alsof er geen einde aan kwam. Het lukte mij ook niet om een band te krijgen met de nieuwe personages.

Neem de verhaallijn van Aimee. Zij wordt ontvoerd door haar vader en opgesloten in een ruimte als ”Eva” zij wordt gedwongen om het nieuwe ‘superras’ te baren. Wat mij betreft had het verhaal over haar net zo goed een apart boek kunnen zijn, dit was namelijke de enige lijn die niks te maken had met iets bovennatuurlijks. Dit vond ik jammer. Dan hebben we Sandra een naïef meisje die makkelijk te beïnvloeden is, juist doordat ze een buitenbeetje is. Ook laat ze zich te makkelijk dingen wijsmaken door Monique en klampt ze zich aan haar vast, ik kon me totaal niet in haar vinden. Mike zijn verhaallijn vond ik wel een interessante toevoeging net als het nieuwe element de onstoffelijke wereld.

Achteraf bekeken denk ik dat het verhaal me meer had aangegrepen als het net zo compact was als deel 1 en als de verhaallijn van Aimée achterwege was gebleven. Voor mij was dit helaas geen waardig vervolg op Het Duistere Pact.

Lots of love,
Floor Flawless

* Dit artikel bevat een exemplaar opgestuurd door de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.