Recensie | De nacht van de blauwe eekhoorns – Leo A. A. de Jong

Algemene info
Titel: De nacht van de blauwe eekhoorns
Uitgeverij: Palmslag
Voor het eerst verschenen: 2018
Auteur: Leo A. A. de Jong
Aantal pagina’s: 187
Genre: Roman

Waar gaat het over?
De 38-jarige John heeft een saaie kantoorbaan bij een groot, bureaucratisch bedrijf. Die baan houdt hij alleen maar vol omdat het goed verdient. Compensatie zoekt hij in stedentrips en dure escortgirls. Hij leert in de loop der tijd een aantal bijzondere dames kennen. Zij kunnen zijn heimelijke verlangen naar een vaste relatie echter niet vervullen.

Dan ontmoet hij de twee KLM-stewardessen Saskia en Sabine. Met name met de 27-jarige Saskia klikt het erg goed. Ze delen een passie voor reizen en hebben ook op andere gebieden dingen gemeenschappelijk. Hij lijkt in haar eindelijk de vrouw voor het leven te hebben gevonden. Maar dan slaat het noodlot van alle kanten toe.

Mijn mening
Toen ik me bedacht dat ik wel eens boeken wilde proberen met wat meer erotiek erin, leek het mailtje van Palmslag een geschenk uit de hemel. Ze vroegen of ik De nacht van de blauwe eekhoorns wilde lezen en recenseren en natuurlijk zei ik ja.

Het gaat over de 38-jarige John. Om zijn leven een beetje spannend te houden maakt hij stedentrips en huurt hij dure escortgirls in. Daar gaat het in dit eerste deel van het boek voornamelijk over. Aan erotiek in dit stuk geen gebrek dus. Op een gegeven moment leert hij de dames Saskia en Sabine kennen. Twee KLM-stewardessen, ook wel Blauwe Eekhoorns genoemd. John is van kinds af aan al gefascineerd door stewardessen, dus een spannende avond met deze twee dames ziet hij wel zitten. Eigenlijk is John wel toe aan een vaste relatie en in Saskia lijkt hij zijn wederhelft te hebben gevonden. Maar dan komt er een opeenstapeling van tegenslagen. Blijft hun relatie wel bestand tegen dit alles?

De auteur heeft gekozen voor  John de alwetende verteller, die het verhaal verteld. Hoewel er ook een klein stukje uit het perspectief van John als ik-figuur in zit en dat vond ik erg bijzonder. Waarom toch nog een klein stuk in de ik-vorm? Ik vond dat zelf een beetje overbodig.

Wat mij opviel was dat in het eerste deel de hoofdstukken erg onsamenhangend waren. Je sprong van het een in het ander en ik begon me af te vragen of het wel een verhaal zou gaan worden, of dat het bij de anekdotes zou blijven. Het werd uiteindelijk ook een beetje saai, want na een tijdje dacht ik; ja nu ik weet wel wat hij uitspookt en wat zijn voorkeuren zijn. Je wordt platgegooid met weetjes en zijn idealen en vaak is dat herhaald. Sommige stukken vond ik daardoor overbodig en ik had stiekem de neiging om door te bladeren. Ik heb dat uiteindelijk niet gedaan, maar ben braaf op de normale manier door blijven lezen. Gelukkig veranderde het boek zodra hij Saskia en Sabine leerde kennen. Vanaf dat punt wordt alles ineens wel een samenhangend verhaal en wordt het ook een stuk serieuzer en heftiger. Het laat zien dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. Maar het bleven dezelfde kleine hoofdstukjes die nog steeds enigszins los van elkaar stonden. Ik denk dat ik daarom zoveel moeite had met door het boek te komen.

Het werd voor mij een zware bevalling dit boek uit te krijgen.

Hoe ik ook probeerde, het verhaal wist mij niet volledig te pakken. Zelfs de heftige gebeurtenissen kwamen mild op mij over. Ik vind het erg jammer dat dit boek blijkbaar toch niet helemaal mijn ding is, maar ik ben wel blij dat ik het op zijn minst geprobeerd heb.

Lots of love,
Floor Flawless

*Dit artikel bevat een boek opgestuurd door de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie