Afgelopen zondag was het eindelijk zover; het concert van Crown The Empire met Alive Like Me, Dangerkids en Set It Off in het voorprogramma. Ik was vrij laat met een kaartje kopen, slechts een paar dagen van te voren, dus ik was blij dat ik nog een kaartje kon krijgen! Het concert speelde zich af in de Oude Zaal van de Melkweg. Poeh, dat was alweer een tijdje terug dat ik daar had gestaan zeg!
En nu hetgeen waar dit artikel om draait: Hoe een vocalist mij happy tears liet huilen. Ja je zult nu vast zoiets hebben van, wat is er gebeurd? Dat vroegen omstanders zich namelijk ook af… (Hoi Jill als je dit leest).
Goed laat ik bij het begin beginnen. Het gaat in dit verhaal om de band Dangerkids. Ik ontdekte ze een tijdje terug en was gelijk dol enthousiast. Toen wist ik het zeker ik móést en zou naar het concert! Voor aanvang van de show kocht ik bij de merchtafel een shirt van Dangerkids met daarop ”Until you’re broken you don’t know what you’re made of”. Dat is een stukje lyric uit het nummer Paper Thin, het nummer wat ik ontzettend veel luister. Het nummer beschrijft namelijk precies hoe ik mij maanden lang heb gevoeld, door een terrible break-up. Het nummer zat blijkbaar ook in hun setlist voor deze avond, dus hield ik tijdens Paper Thin het shirt omhoog. Tyler (een van de 2 vocalisten), zag dat.
Na de tijd kwam ik naar hem toe en vertelde ik waarom ik het shirt omhoog had gehouden. Hij zei dat hij zich ook lange tijd zo heeft gevoeld en daar is het nummer uit voortgekomen. Hij gaf me een knuffel en zei: ”I love you, you’re amazing! It’s all in the past, you’ll be okay.” Opnieuw werd ik geknuffeld en toen kwamen de tranen… van blijdschap dan! Omstanders vroegen bezorgd aan me: ”You okay?” Waarop Tyler reageerde: ”Don’t worry, those tears are happy tears!” En hij had gelijk, het waren happy tears. Wat hij zei, betekende gewoon heel veel voor me.
Conclusie: Ik ben nu officieel een diehard Dangerkids fan.
Lots of love,
Floor Flawless
Wat super tof verhaal zit er achter! En tranen van geluk zijn altijd erg mooie momenten vind ik zelf.
Liefs,
Wat een mooi verhaal. Gaaf als je muziek zoiets teweeg kan brengen toch? Ben zelf ook al een tijd niet meer in de Melkweg geweest, was altijd wel leuk daar. xxx Lucinda
Dat is heel lief!
Wat lief!