”Elk mens mankeert wel wat”, is een uitspraak die ik vaak heb gehoord. Zo mankeer ik ook het een en ander, waar ik niet zo snel over praat. Al een behoorlijke tijd wilde ik een artikel schrijven over mijn persoonlijkheidsstoornis en ben daar ook voor aangemoedigd door een andere blogger. Ik had alleen geen idee hoe ik dat moest doen en hoe ik dat moest invullen. Totdat ik een gedicht tegenkwam die precies beschrijft wat mijn persoonlijkheidsstoornis borderline inhoudt, dat gaf mij een steuntje in de rug.
Borderline is soms één minuut me gelukkig voelen,intens tevreden en dan weer die onrust.
Straffen moet ik,zeer voelen,ik voel niet,ik besta niet,ik ben niet.
Borderline is “laat me met rust ”,“rot op ” en tegelijk “bel me ”,“houd van me ”,“geef om me”.
Borderline is niets kunnen beloven.“Ik bel je morgen ” zei ik net tegen iemand, maar misschien wil ik morgen wel niemand spreken.
Borderline is niet durven dromen,niet aan een opleiding durven beginnen,ik kan niet
garanderen dat ik het volhoud,zelfs niet een week.
Borderline is telkens maar uitleggen,verdedigen,schaamte.
Borderline is het verlangen naar chaos en het tegelijk haten.
Borderline is onzichtbare pijn.
Borderline is denken “jaja het zal wel,wat moet je van me ” als je een glimlach ontvangt..
Borderline is toegeven aan iets liefs voor jezelf doen en met 20 in plaats van één plant thuiskomen en dan weer geen eten kunnen kopen.
Borderline is terugtrekken bij het eerste vermoeden van verraad.
Borderline is intens leven en intens dood willen om de paar minuten.
Borderline is angst.
Borderline is altijd zoeken naar prikkels,ruzie,alles wat me raakt en het vervolgens niet aankunnen.
Borderline is “red me ” “neem de verantwoording over ” en “blijf van me af,ga weg ” in één zin..
Borderline is “unfähig zum leben ”,een rare uitdrukking,“onmachtig ” en “onwaardig ” bedoel ik..
Borderline is verlangen naar een permanent kuuroord,niet die boze buitenwereld.
Borderline maakt eenzaam en rijk tegelijk.
Borderline maakt me stuk en heelt me.
Borderline …Ik heb het,haat het en omarm het.
Borderline,dat heb ik.
Ik heb wat research gedaan om te ontdekken van wie het gedicht oorspronkelijk is, maar helaas ben ik daar niet achter gekomen. Uiteraard gaan alle credits naar die persoon. Ik vind het in ieder geval heel goed verwoord!
Het is een lastige stoornis om mee om te gaan, zowel voor mij als voor mijn omgeving. Een van de vervelendste dingen vind ik dat mijn emoties net zo veranderlijk zijn als het weer. Soms hoeft er maar iets kleins te gebeuren en dan is gelijk mijn hele dag verpest. Het is zelfs zo dat ik soms zelf niet goed snap waarom ik zo heftig kan reageren op dingen. En dat in de breedste zin; ik ben vaak of overdreven blij en gelukkig of juist overdreven boos, verdrietig en depri. Een tussenweg bestaat blijkbaar niet in mijn brein. Ik haat ruzies en discussies, maar zoek alsnog vaak de confrontatie op. Tsja het is allemaal gewoon lastig te begrijpen. Voor de ander nog meer dan voor mezelf.
Dingen volhouden is ook een puntje. En daarom vind ik het ook wel knap van mezelf dat ik het bloggen en video’s maken al jaren doe inmiddels. Natuurlijk heb ik ook wel mijn momenten dat ik het ineens allemaal wil opgeven en het niet meer zie zitten, maar diep van binnen weet ik gewoon dat het een enorme uitlaatklep voor me is waar ik mijn ei in kwijt kan en dat het juist zonde zou zijn als ik het op zou geven.
Aan de ene kant schaam ik me voor het labeltje, aan de andere kant juist ook weer niet. In het begin werd gewoon gedacht dat mijn felle reacties, mijn extreme onzekerheid en dergelijke gewoon bij de pubertijd hoorde. Toen het eenmaal even heftig bleef en het vaak voor onrust zorgde in huis, heb ik mijzelf laten testen. Hierdoor vielen alle puzzle stukjes op zijn plaats en was er een verklaring gevonden voor mijn gedrag. Ik schuif ook zeker niet alles erop af. Toch is het daardoor voor anderen wel duidelijk waarom mijn gedrag soms wat afwijkt van een gemiddeld persoon. Ik heb de diagnose bijna 5 jaar geleden gekregen en ik ben nog dagelijks bezig om hier een beetje goed mee om te kunnen gaan. Als ik het zelf namelijk kan, is het voor de omgeving ook makkelijker. Ik heb daarin nog een lange weg te gaan, maar het is het proberen waard in ieder geval.
Ken jij iemand met borderline of heb je het misschien zelf?
Lots of love,
Floor Flawless
Met of zonder diagnose, je bent en blijft dezelfde persoon en blogger voor mij. Veel succes in je verdere leven met het leren omgaan ermee.
Dankjewel lieve Kaylin! <3
Jeetje, wat een mooi gedicht en wat heftig. Ja, ik ken het van dichtbij. Ik vond en vind het nog steeds lastig om mee om te gaan. Als buitenstaander is het lastig om te begrijpen maar inmiddels heb ik mijzelf erbij neergelegd dat iemand gewoon zo is. Mooi dat je het met je blog gewoon hardop durft te zeggen.
Dankjewel! Ik heb me jarenlang onbegrepen gevoeld, maar heb sinds kort eindelijk contact met iemand die het zelf ook heeft waarmee ik kan praten. Zij weet precies waar ik doorheen ga.
Heel knap en sterk dat je dit hebt geschreven. Respect!!!!! Ik ken meerdere mensen met borderline, privé en via mijn werk. Het is een ongelooflijk lastige stoornis om mee te leven. Dit zijn dingen die je niet snel hardop wil uitspreken, maar het is wel wie je maakt en wat een onderdeel van je is. Ik hoop dat je de juiste begeleiding hebt en zult blijven krijgen om er goed mee om te leren gaan en het te accepteren voor wat het is.
Dankjewel! Ja aan de ene kant wil je het t liefst verzwijgen (zeker met nieuwe mensen leren kennen), maar aan de andere kant wil je het juist vertellen, omdat het een verklaring geeft als je ineens een beetje vreemd doet zeg maar. Om dan alles naderhand uit te moeten leggen is namelijk ook niet altijd makkelijk. Ik heb er ook wel wat mensen aan verloren die er totaal niet mee om konden gaan.
Knap dat je hier zo openhartig over schrijft! Ik reageer eigenlijk nooit op een van je blogs (lees ze wel hoor 😉 ) maar vond het toch wel fijn om hierop te reageren. Het lijkt me onzettend lastig om een labeltje toegewezen te krijgen maar ik vind het knap hoe je er mee om gaat. C; Het is niet iets om je voor te schamen, dat maak je met deze blog duidelijk c: Wel of geen labeltje, mensen moeten zien dat je dezelfde leuke meid bent na het kennen van dit deel van jou c: Nogmaals knap dat je zo open erover bent, schouderklopje voor jezelf! 😉
Dankjewel Sabrina! <3
Ben trots op je dat het verteld hebt! Het heeft ook zoveel mooie kanten, je kunt je inleven in andere personen en ze begrijpen als geen ander. Je staat dichter bij jezelf en vaak ben je creatief en kun je opgaan in kunst en muziek.
Hmm ja schrijven is ook een vorm van kunst en muziek is heel erg belangrijk voor me, dus je hebt wel een punt idd
Heftig gedicht. Knap dat je erover schrijft, ik begrijp niet dat er nog steeds zo’n taboe op psychische aandoeningen rust.