Persoonlijk

Mijn ervaring met een burn-out

Helaas begon ik het jaar niet zo goed. Ik kwam thuis te zitten met een burn-out. Nu bijna een jaar later wil ik mijn verhaal doen.

In december 2016 had ik een enorm drukke periode. De examenperiode van mijn opleiding was in volle gang. Ik had meerdere examens en daarnaast nog gewone opdrachten die afgerond moesten worden. Ik was op dat moment eigenlijk 24/7 met school bezig. Niet alleen fysiek, maar ook in mijn hoofd. Het ging continu door. Ik sliep steeds slechter, at steeds minder en huilde steeds vaker. Toen het concept van een opdracht begin januari voor de derde keer werd afgekeurd was het de druppel: Ik stortte in.

Ik sloot me drie weken op in huis, net zolang tot ik bezorgd door mijn studiebegeleider werd gebeld waarom ik niet kwam. Ik kon het gewoon niet opbrengen om naar school te gaan. Uiteindelijk sleepte ik mezelf naar school om te zeggen dat ik het allemaal even niet meer kon. Ik was op. Het hoge woord was eruit. Dat was op zich al een grote last die van mijn schouders af viel. Ik maakte een afspraak met de huisarts en ik werd doorverwezen naar een psychisch ondersteunend verpleegkundige. Samen met hem besloot ik om een paar maanden rust te nemen en de boel daarna weer langzaam op te pakken. Ondertussen had ik om de zoveel tijd een gesprek met hem. Op den duur ook met mijn moeder erbij. Die gesprekken waren soms erg confronterend, maar wel fijn. Man wat is het moeilijk om te accepteren dat je even helemaal niks meer aan kan zeg!

Vooral in de eerste weken sliep ik ontzettend veel. Ik was zo erg uitgeput, dat ik alleen maar kon en wilde slapen. Het is mij een raadsel hoe ik in februari toch nog naar een concert ben geweest haha! Na die eerste paar weken wilde ik toch weer iets gaan doen, zodat de dagen niet zo lang en saai waren. Het enige waar ik me op dat moment op kon concentreren was het lezen van boeken. Even uit de werkelijkheid stappen. Wel vreemd eigenlijk, want veel mensen kunnen zich dan juist níét op lezen concentreren. Voor mij dus een geluk. Ik had een soort uitlaatklep gevonden die mij een beetje bezig hield. Ik ging wat vaker langs de minibieb en werd uiteindelijk ook weer lid van de gewone bibliotheek. Heerlijk om tussen de boeken te snuffelen! Ook probeerde ik dingetjes te doen die ik normaal door tijdgebrek links liet liggen. Nu had ik er immers ruim de tijd voor. Het kon me niet schelen hoe lang het me kostte. Ik was tenminste weer een beetje bezig.

Maanden gingen voorbij en de zomer brak aan. Uiteindelijk ben ik pas in de zomervakantie die bewuste opdracht weer opnieuw op gaan pakken. En daar nam ik overigens ruim de tijd voor. Toen het eenmaal af was, is het eindelijk goed gekeurd en kon ik beginnen aan mijn afstudeerstage. Ik moet bekennen dat het wel enorm wennen was om ineens weer complete dagen te draaien. Ik was het natuurlijk niet meer gewend. Wat ook merkbaar was, is dat ik nog niet weer helemaal stabiel ben. Helaas ben ik bij die stageplek weg, maar inmiddels heb ik een nieuwe plek gevonden waar ik vanaf januari 2018 aan de slag mag gaan.

Op je 22e thuis komen te zitten met een burn-out is heftig. Ik had het nooit voor mogelijk gehouden, tot het me overkwam. Tegenwoordig wordt er zoveel druk op je gelegd als je studeert en dat werd mij fataal. Ik heb in ieder geval geleerd dat ik niet teveel hooi op mijn vork moet hebben. Door onder andere de chronische vermoeidheid kunnen dingen voor mij al snel te veel worden. Ik heb dan ook min of meer geaccepteerd dat een fulltime baan voor mij waarschijnlijk lastig te realiseren is. Ik ben mezelf behoorlijk tegen gekomen in het afgelopen jaar, maar dat is wel goed geweest. Ik heb inmiddels weer zin om dingen aan te pakken en te ondernemen en dat is goed. Ik voel me weer een stuk beter, maar ik moet natuurlijk wel oppassen met wat ik doe en zorgen dat ik niet terug glijd.

Heb jij met dit fenomeen te maken (gehad) of ken je iemand die het heeft (gehad)?

Lots of love,
Floor Flawless

Tagged

8 thoughts on “Mijn ervaring met een burn-out

  1. Jeetje wat heftig en nog zo jong. Ik zit sinds mei thuis met een burn-out. Ik heb een eigen theaterschool, maar heb deze moeten sluiten. Ik zit er nog midden in. Ik wens je veel sterkte met je studie. Liefs, Monique

  2. Wat interessant. Ik heb in mijn omgeving niemand op burn out, maar ik ga er zeker opassen. Ervoor zorgen dat dit niemand overkomt. Kan je eigenlijk een persoon op burn out helpen als vriend(in)?

    1. Een luisterend oor bieden als diegene erover wilt praten is het minste wat je kunt doen. Of diegene naar buiten nemen voor een wandeling of iets dergelijks. Simpele dingen zijn dan gewoon fijn.

  3. Ik herken het wel. Al lang last van angststoornissen met allerlei klachten. En toen ik een paar jaar geleden een zware studie deed, kreeg ik ook een burn out. Nooit meer de oude geworden.

  4. Mooi om te lezen. Nooit wat meegemaakt maar kan me wel een in-denking (denk ik) ervan maken. Ik vind het mooi dat er wat meer openheid over is, zodat mensen ook geholpen kunnen worden.

    Fijne dagen gewenst!

  5. Ik lees het artikel nu pas. Fijn dat je er nu uit begint te komen.
    Ik heb pas aangegeven, van de week, bij de huisarts en mijn werk dat het zo niet langer kon.
    Ik merk dat mijn lichaam nu langzaam bij komt, van wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt. Alles ging in zo’n rollercoaster. Vooral het jaar 2017.
    Ik baal wel dat ik daardoor niet kan werken, accepteren dat het zo is, is al moeilijk. Dat wordt vanzelf oké.
    Stiekem ben ik wel nieuwsgierig wat een bedrijfsarts, maar ook een praktijkondersteuner van de huisarts kan betekenen voor mij.
    Bij alle mensen om mij heen die belangrijk voor me zijn, heb ik aangegeven dat ik hiermee zit, bij sommige zelfs gevraagd om af en toe aan me te denken en misschien wat te ondernemen. 🙂
    Dan heb ik in elk geval aangegeven waar ik mee zit en dat lucht op.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.