Persoonlijk

Heimwee

horizon

Het is in de afgelopen week even stil geweest op mijn blog. Het was niet zo dat ik er geen zin in had, of dat ik geen inspiratie had, maar er kwam gewoon niks uit mijn vingers. Het lukte gewoon even niet. Ik zat de afgelopen tijd totaal niet lekker in mijn vel. Daarbij kwam er deze week een gevoel ineens weer omhoog zetten die ik in behoorlijk lange tijd al niet meer gevoeld had: Heimwee.

Heimwee. Als kind vond ik het al spannend als ik 1 nachtje ergens ging logeren, want ik was dan natuurlijk 2 hele dagen en ook nog 1 hele nacht weg van huis, weg bij mijn ouders. Naarmate ik ouder werd, had ik daar niet zo heel erg last meer van. Al hoewel, ik moet toegeven dat ik het wel had als we met vakantie waren. Op een gegeven moment verlangde ik ernaar om weer naar huis te gaan, terug naar mijn vertrouwde omgeving en terug naar mijn eigen kamertje.

Ik ben niet vaak langer dan een paar dagen weggeweest, hooguit een weekje en daar hield het wel bij op. De laatste keer dat ik langer dan een week weg van huis ben geweest was 4 jaar geleden, toen mijn vader een zware operatie had gehad en langdurig in het ziekenhuis lag. De afgelopen jaren was ik meestal alleen weekendjes weg en tijdens mijn stage in Amsterdam ging ik op maandagochtend weg en kwam ik vrijdagavond weer thuis. De mensen die mijn blog al langer volgen weten dat mijn vader vorig jaar is overleden. Sindsdien ben ik niet bizar veel weggeweest van huis en als het wel zo was, dan was het voornamelijk een weekendje of een dag. Ik vond het vooral in het begin erg lastig om mijn moeder ineens alleen achter te moeten laten, maar inmiddels weet ik dat ze het niet zo erg vindt omdat ze mij ook een eigen leven gunt.

Als je mij een beetje kent; ik ben hartstikke eigenwijs en ik wil heel vaak te grote stappen zetten. Ik ga regelmatig mijn eigen grenzen over en zo is het ook gegaan met deze herfstvakantie. Hartstikke leuk natuurlijk, lekker veel tijd bij vriendlief spenderen, maar eigenwijze Floor denkt er niet bij na dat er nogal een groot verschil zit tussen een weekend en 1,5 week. Met goede moed begon ik aan het avontuur, om vervolgens helemaal in te storten. Vriendlief z’n werk ging natuurlijk door en ik zat een beetje verloren op de bank; en nu? Ik werd angstig en onrustig. Ik deed ineens niks anders meer dan huilen en uiteindelijk sloeg het ook weer door naar mijn lichaam: temperatuurwisselingen en extreme misselijkheid. De omgeving van vriendlief is voor mij natuurlijk nog vrij nieuw, dus ik weet mijn weg nog niet zo goed te gaan. Door het vele alleen binnen zitten kwam voor het eerst in tijden het gevoel van heimwee weer om de hoek kijken. Ik wilde maar al te graag naar huis. Nu ik dit typ, ben ik al een paar uren thuis en voel ik me weer rustig.

Het is jammer dat het zo heeft moeten lopen, maar nu weet ik wel waar een voorlopige grens ligt en hoe ik het rustig op moet bouwen. Ik wil vriendlief Joey heel erg bedanken dat hij zoveel begrip heeft voor mij, hoewel ik mezelf soms echt super stom vind door dat ik heftig reageer in bepaalde situaties. Het is fijn om iemand te hebben die genoeg geduld heeft, zodat je met kleine stapjes vooruit kunt gaan. Ik heb er nu van geleerd dat ik niet met te grote stappen vooruit moet willen gaan, maar juist kleine stappen moet maken. De volgende keer gaan we het helemaal anders doen net zo lang, totdat ik me wel op mijn gemak voel om voor langere tijd te blijven!

Heb jij wel eens last van heimwee?

Lots of love,
Floor Flawless

Tagged

4 thoughts on “Heimwee

  1. Wat dapper dat je hier over schrijft. Maar ook volkomen logisch! Ik ben 27 en jup, nog steeds last van heimwee. Ik woon nu een tijdje samen, maar ik mis mijn ouderlijk huis nog heel veel. Zo hoef ik ook niet lang op vakantie, want dan krijg ik ook heimwee en mis ik mijn kat heel erg veel.
    Gewoon lekker in kleine stapjes doen. Kleine stapjes zijn ook stapjes 🙂 Naar jezelf luisteren is belangrijk!

  2. Herkenbaar gevoel. Ik had vroeger altijd heel erg heimwee als ik naar school moest. En helaas zat ik niet op zomaar een school, maar één waar ik van maandag tot en met vrijdag moest blijven en wonen. Ik werd daar ook erg gepest en dat samen met de heimwee resulteerde erin dat ik elke maandag als mijn moeder me daar achterliet moest huilen en zeker tot en met woensdag heimwee had. Als volwassene heb ik er minder last van, maar ik blijf er altijd wel gevoelig voor. Ik wil bijvoorbeeld ook niet op vakantie. Ik ben afgelopen zomer voor het eerst in dagen langer dan een dag weggeweest (een weekend) en dat was meer dan genoeg.

  3. Wat naar dat je er last van hebt zeg! Ik weet absoluut niet hoe dat voelt omdat ik geen last heb van heimwee. Of het komt door het vele verhuizen van mijn ouders, of dat ze gescheiden zijn weet ik niet maar ik wilde altijd wel nog een week langer op vakantie en logeren deed ik ook maar al te graag (het liefst ook zo lang mogelijk).
    Maar ik vind het daarna dan ook wel weer fijn om thuis te zijn, een vertrouwde omgeving en vooral je eigen ding kunnen doen 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.